Jeśli planujesz zatrudnienie w Norwegii, warto zapoznać się z zagadnieniami związanymi z zatrudnieniem w tym kraju. Warto wiedzieć, jakie masz możliwości zatrudnienia, oraz gdzie szukać wsparcia w razie wątpliwości lub problemów. Ważne jest też, aby wiedzieć jakie są rodzaje umów o pracę w Norwegii, a także czym się charakteryzują i co zapewniają pracownikom.
Rodzaje umów o pracę w Norwegii
Norweskie przepisy dotyczące pracy zasadniczo różnią się od tych obowiązujących w Polsce. Przede wszystkim nie występują tutaj różne typy umów w przypadku podjęcia pracy. Nie spodziewaj się zatem, że pracodawca zaproponuje Ci umowę o pracę, zlecenie lub umowę o dzieło. To, który rodzaj umowy znanej Ci z Polski, będzie bardziej przypominał kontrakt zawarty między wami, zależy od poszczególnych, indywidualnie modyfikowanych zapisów.
- Arbeidstilsynet czyli Norweska Państwowa Inspekcja Pracy to organ zajmujący się udzielaniem porad i wskazówek z zakresu postanowień prawa. Reguluje ona oraz kontroluje relacje między pracobiorcami a przedsiębiorcami. To tutaj możesz poznać dokładnie swoje prawa, a także zwrócić się o poradę w razie jakichkolwiek wątpliwości związanych z Twoim zatrudnieniem. Arbeidstilsynet wesprze Cię także w razie konfliktu z pracodawcą.
- NAV to natomiast norweski Urząd Pracy. Na jego stronie internetowej znajdziesz wiele przydatnych informacji, dotyczących pracy w Norwegii, w tym także ogłoszenia od pracodawców. Co ważne, sporo z nich jest dostępnych w języku polskim.
- Arbeidsmiljøloven, czyli norweski Kodeks Pracy ma za zadanie zapewnienie pracownikom jak najlepszych warunków pracy. Chodzi tu głównie o bezpieczeństwo miejsca pracy i równe traktowanie pracowników. Razem z Ferieloven, czyli Ustawą Urlopową, stanowią dwa najważniejsze dokumenty regulujące stosunek pracy w Norwegii.
Główną zasadą obowiązującą w Norwegii jest to, że pracownik powinien być zatrudniony na czas nieokreślony. Jeśli pracodawca chce zatrudniać na czas określony powinien to szczegółowo uzasadnić. Co więcej, jego argumenty powinny być zgodne z norweskim Kodeksem Pracy. Niezależnie jednak od tego, na jak długo i w jakiej formie podejmujesz się wykonywania obowiązków w danej firmie, zawsze powinieneś otrzymać od pracodawcy i zawrzeć umowę pisemną.
Praca na czas określony
Praca tymczasowa w Norwegii jest dopuszczana tylko w bardzo określonych przypadkach. Aby pracodawca mógł zawrzeć w umowie ramy czasowe Twojej pracy, muszą zostać spełnione następujące warunki:
- Jeśli wymaga tego charakter danego stanowiska, a wykonywana praca różni się od regularnych działań zakładu pracy. Na przykład praca sezonowa lub praca przy projekcie. Regularnych, bieżących zadań przedsiębiorstwa nie należy wykonywać zatrudniając pracowników tymczasowych.
- To prace, które są instruktażem lub przyuczeniem w jakiejś dziedzinie zawodowej; chodzi tu o sytuację, która przekracza ramy zwykłego instruktażu wymaganego do obsadzenia danego stanowiska.
- Zastępstwa. Praca w zastępstwie jednego lub kilku pracowników. Musi tu zaistnieć faktyczna sytuacja zastępstwa, jak na przykład zastępstwo z powodu choroby, zastępstwo z powodu urlopu okolicznościowego lub urlopu wakacyjnego.
- Uczestnicy programów promujących zatrudnienie pod kierownictwem lub we współpracy z NAV.
- Niektóre stanowiska w dziedzinie sportu – zawodnicy sportowi, trenerzy, sędziowie oraz inne stanowiska kierownicze w ramach organizacji sportowych.
- Praca w dziedzinie sztuki, badań naukowych lub sportu, zgodnie z umową zbiorową zawartą między krajowym związkiem zawodowym a pracodawcą.
Poznaj swoje prawa w pracy
Pamiętaj, że Twoim podstawowym prawem w Norwegii jest otrzymanie pisemnej umowy od pracodawcy. Przepis ten obowiązuje zawsze i wszystkich, niezależnie od tego, czy jesteś zatrudniany na etacie, czy jako pracownik tymczasowy. Masz prawo zażądać wystawienia umowy na piśmie nawet jeśli okres zatrudnienia jest bardzo krótki, czy będziesz pracować w niepełnym wymiarze godzin.
Ważne jest, aby w umowie znalazły się konkretne informacje, dotyczące zarówno Ciebie, jak i zatrudniającej Cię firmy, zakresu pracy i Twoich obowiązków.
Umowa o pracę powinna zawierać:
- Imię i nazwisko pracownika i pracodawcy (tożsamość stron).
- Miejsce pracy. W przypadku, gdy nie ma jednego miejsca pracy ani głównego miejsca pracy, umowa powinna zawierać informację o tym, że pracownik pracuje w kilku miejscach oraz adres przedsiębiorstwa lub ewentualnie prywatny adres pracodawcy.
- Opis pracy albo tytuł pracownika, obejmowane stanowisko lub typ wykonywanej pracy.
- Datę rozpoczęcia stosunku pracy.
- Oczekiwaną długość stosunku pracy, jeśli zawarto go na czas określony.
- Ewentualne postanowienia co do okresu próbnego.
- Prawo pracownika do urlopu i świadczenia urlopowego oraz zasady ustalania harmonogramu urlopów.
- Długość okresu wypowiedzenia, ze strony pracownika i ze strony pracodawcy.
- Obowiązujące lub ustalone wynagrodzenie w chwili rozpoczęcia stosunku pracy, ewentualne dodatki oraz inne świadczenia niewliczane w pensję, jak na przykład wpłaty do kasy emerytalnej, diety czy dodatek za pracę w nocy, a także sposób oraz termin wypłaty.
- Umówiony dzienny lub tygodniowy czas pracy i jego harmonogram.
- Długość przerw.
- Umowę o szczególnym systemie pracy lub postanowienia o zmniejszonym wymiarze czasu pracy, elastycznym czasie pracy itp.
- Informacje o ewentualnej umowie zbiorowej regulującej dany stosunek pracy. Jeśli chodzi tu o strony spoza zakładu pracy, umowa powinna także zawierać podstawowe informacje o stronach umowy zbiorowej.
Natomiast zdecydowanie nie powinny znaleźć się w umowie o pracę informacje osobiste, takie jak Twój stan cywilny czy stan zdrowia.
Kontrakt B2B w Norwegii
Jeśli chcesz pracować w Norwegii na własny rachunek możesz tu oczywiście założyć działalność gospodarczą. Tutejsze prawo jest przychylne dla przedsiębiorców i daje kilka możliwości prowadzenia biznesu. Zanim podejmiesz jednak decyzję o otwarciu w Norwegii swojej firmy, rozważ dokładnie, czy będzie to dla Ciebie opłacalna opcja. Norwegia umożliwia prowadzenie działalności jednoosobowej, a także otwieranie różnego rodzaju spółek ,czy filii firm zagranicznych. Niektóre rodzaje działalności wymagają potwierdzenia określonymi certyfikatami. Warto także mieć świadomość, że norweskie prawo nie przewiduje możliwości zawieszenia działalności gospodarczej, zatem jest to decyzja wiążąca. W razie potrzeby lub niepowodzenia masz oczywiście możliwość zamknięcia swojej firmy.
